Z pamiętnika przyszłego inżyniera {1}: Przepalony papieros

Mam wrażenie, że chyba po raz pierwszy w życiu udało mi się przepalić moje artystyczne zapędy. Oczywiście, że miewałam gorsze dni, kiedy nic mi nie szło, a biała kartka w Wordzie zwyczajnie denerwowała tym, że nie wiem od czego zacząć. Po raz pierwszy mam jednak tak, że udało mi się zrazić samą siebie do jakiejkolwiek sztuki. Mam nadzieję, że szybciutko mi to przejdzie. 

Rozpisuje sobie zapasik na dwa opowiadania, które prowadzę, jedno które mam wrażenie, że nigdy nie dobiegnie końca i drugie, którego publikacji na razie jeszcze nie rozpoczęłam. Strona już jednak czeka, jestem w połowie piątego rozdziału, a W drodze kończy się czytać. A takie postawiłam sobie warunki: przed publikacją dokończyć książkę i napisać przynajmniej pięć rozdziałów, co by potem nie jojczeć, że brakuje czasu. Przyznam się szczerze, że nie sądziłam, że w tym okresie od ostatniego egzaminu do dziś, uda mi się aż tak dużo wykreować, a tu proszę. Tylko, ze doszłam do tego momentu, że otwarcie Worda przyprawia mnie o ból głowy i mdłości, kryjące się gdzieś w głębiach moich trzewi. Zagryzam zęby i biegnę dalej, no bo jak, przecież nie będę sobie potem wypominać, że zwyczajnie mi się nie chciało. 

Czuje się trochę właśnie jak przepalony papieros. Wyciągnęłam z siebie samej zbyt wiele i teraz gasnę. Mam nadzieję, że jest jeszcze szansa, że ponownie się rozpalę. 

Tegoroczny plan okazał się dla mnie dość łaskawy, a i Projekt Zintegrowany nie jest jakoś wypełniony po brzegi tak jak na poprzednich semestrach, więc jest jakaś szansa na ferie zimowe w tym roku. I na regularną publikację. Mam taką nadzieję.